روزه در ماه رجب
سوال آیا فضیلت معینی برای روزهی ماه رجب وارد شده است؟ آیا فضیلت معینی برای روزهی ماه رجب وارد شده است؟ الحمدلله. اولا: رجب یکی از ماههای حرام است که الله متعال دربارهی آن میفرماید: إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّينُ…
سوال
آیا فضیلت معینی برای روزهی ماه رجب وارد شده است؟
الحمدلله.
اولا:
رجب یکی از ماههای حرام است که الله متعال دربارهی آن میفرماید:
إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ [توبه: ۳۶]
(در حقیقت تعداد ماهها نزد الله از روزی که آسمانها و زمین را آفریده در کتاب الله دوازده ماه است؛ از این [دوازده ماه] چهار ماه، [ماهِ] حرام است. این است دین استوار؛ پس در این [چهار ماه] بر خود ستم مکنید).
ماههای حرام، رجب و ذوالقعده و ذوالحجه و محرم میباشد.
بخاری (۴۶۶۲) و مسلم (۱۶۷۹) از ابوبکره ـ رضی الله عنه ـ از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ روایت کردهاند که فرمود: سال دوازده ماه است [که] چهار تای آن حرام است؛ سه [ماه حرام] پی در پی است: ذوالقعده و ذوالحجه و محرم، و رجب مُضَر که میان جمادی و شعبان است.
این ماهها را به دو سبب حرام نامیدهاند:
۱- به سبب حرام بودن نبرد در این ماه، مگر آنکه دشمن نبرد را آغاز کند.
۲- زیرا حرمت زیر پا نهادن حرام در این ماهها شدیدتر از دیگر ماهها است.
به همین سبب، الله متعال ما را از ارتکاب گناهان در این ماهها نهی فرموده است:
فَلا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ [توبه: ۳۶]
(پس در این [چهار ماه] بر خود ستم مکنید).
یا اینکه ارتکاب گناه چه در این ماهها و چه در ماههای دیگر حرام است، اما تحریم آن در این چند ماه شدیدتر است.
علامه سعدی ـ رحمه الله ـ میگوید:
«فَلا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ(پس در اینها بر خود ستم مکنید) احتمال دارد ضمیر [در این آیه] به دوازده ماه برگردد، و خداوند متعال بیان داشته که این ماهها را اندازههایی برای [حساب زمان] بندگان قرار داده تا با طاعت آباد شود و الله متعال را برای منت او شکر نمایند و در انجام مصالح بندگان به کارش گیرند؛ پس در آن از ستم به خودتان برحذر باشید.
و همچنین احتمال دارد که ضمیر به این چهار ماه حرام برگردد و با وجود نهی از ظلم در همهی زمانها، به طور ویژه از ستم در این ماهها نهی نموده چرا که حرمت آن بیشتر است و ستم در آن شدیدتر از ستم در دیگر ماهها میباشد».
ثانیا:
دربارهی روزه در ماه رجب یا روزهی قسمتی از آن، هیچ دلیلی [از قرآن و سنت] وجود ندارد.
بنابراین کاری که برخی از مردم انجام میدهند و روزهایی از این ماه را با اعتقاد به فضیلت آن روزه میگیرند، هیچ اساس شرعی ندارد. جز اینکه از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ حدیثی دربارهی استحباب روزه در ماههای حرام [که رجب نیز از ماههای حرام است] روایت شده، آنجا که میفرماید: [قسمتی] از [ماههای] حرام روزه بگیر و [بخشی از آن را روزه] نگیر (ابوداود: ۲۴۲۸) این روایت را آلبانی در ضعیف أبي داود ضعیف دانسته است.
این حدیث ـ به فرض صحت ـ دال بر استحباب روزه در ماههای حرام است، بنابراین کسی که به این دلیل در ماه رجب و دیگر ماههای حرام روزه بگیرد کارش اشکالی ندارد، اما مخصوص دانستن ماه رجب برای روزه درست نیست.
شیخ الاسلام ابن تیمیه در مجموع الفتاوی (۲۵/ ۲۹۰) میگوید: اما دربارهی روزهی رجب احادیثی وارد شده که همه ضعیف و بلکه ساختگی است و علما هیچ یک از آنها را معتبر نمیدانند. [این حادیث] از جمله روایات ضعیفی نیست که در باب فضایل اعمال روایت میشود بلکه عموم آن ساختگی و دروغین است… در مسند و دیگر [منابع] حدیثی از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ روایت شده که یشان امر به روزهی ماههای حرام یعنی رجب و ذوالقعده و ذوالحجه و محرم نمودهاند. این [روایت] دربارهی روزهی هر چهار ماه است نه کسی که تنها رجب را روزه میگیرد. پایان نقل قول از ابن تیمیه به اختصار.
ابن قیم ـ رحمه الله ـ میگوید: همهی احادیث در باب روزهی رجب و نماز برخی شبهای آن دروغ و ساختگی است (المنار المنیف: ۹۶).
حافظ ابن حجر ـ رحمه الله ـ در تبیین العجب (صفحهی ۱۱) میگوید: دربارهی فضیلت ماه رجب و روزهی همه یا روزهایی معین از آن و یا نماز شبهایی خاص از این ماه، حدیثی صحیح که برای استدلال مناسب باشد وارد نشده است.
شیخ سید سابق ـ رحمه الله ـ در فقه السنة (۱/ ۳۸۳) میگوید: روزهی رجب فضیلتی افزون بر دیگر ماهها ندارد، جز اینکه [رجب] از ماههای حرام است و در سنت صحیح دلیلی بر اینکه روزهی آن فضیلت خاصی دارد وارد نشده، و آنچه روایت شده برای استدلال مناسب نیست.
از شیخ ابن عثیمین ـ رحمه الله ـ دربارهی روزهی روز بیست و هفتم رجب و قیامِ شب آن پرسیده شد. ایشان چنین پاسخ داد: روزهی بیست و هفتم رجب و نماز خواندن شبِ آن و مخصوص ساختن [این روز برای عبادات خاص] بدعت است و هر بدعی گمراهی است (مجموع فتاوی ابن عثیمین: ۲۰/ ۴۴۰).