प्रश्नः

यहूदाने येशूचा विश्वासघात का केला?

उत्तरः

यहूदाने येशूचा विश्वासघात का केला हे आपण निश्चितपणे सांगू शकत नसलो तरी काही गोष्टी निश्चित आहेत. प्रथम, जरी यहूदा बारापैकी एक म्हणून निवडला गेला (योहान 6:64), सर्व शास्त्रीय पुरावे या गोष्टीकडे निर्देश करतात की त्याने कधीही येशूला देव मानला नाही. येशू हा मशीहा आहे याची त्याला खात्री पटली नसेल (यहूदास समजल्याप्रमाणे). येशूला “प्रभु” म्हणणाऱ्या इतर शिष्यांप्रमाणे, यहूदाने येशूसाठी हे शीर्षक कधीच वापरले नाही आणि त्याऐवजी त्याला “रब्बी” म्हटले, ज्याने येशूला शिक्षकापेक्षा अधिक काहीही मानले नाही. इतर शिष्यांनी अनेकदा विश्वास आणि निष्ठेचे मोठे कार्य केले (योहान 6:68; 11:16), पण यहूदाने असे कधीच केले नसून तो गप्प राहिल्याचे दिसून येते. येशुवरील विश्वासाची ही कमतरता खाली सूचीबद्ध इतर सर्व विचारांचा पाया आहे. आमच्या बाबतीतही तेच आहे. जर आपण येशूला देव अवतार म्हणून ओळखण्यात अपयशी ठरलो, आणि तोच एकमेव आपल्या पापांची क्षमा प्रदान करू शकतो – आणि त्याच्यासह येणारा सार्वकालिक तारण – तर आपण देवाला पाहण्याच्या चुकीच्या दृष्टिकोनातून उद्भवलेल्या इतर असंख्य समस्यांना सामोरे जाऊ.

दुसरे म्हणजे, यहूदाला केवळ ख्रिस्तावरील विश्वासाची कमतरता नव्हती, तर त्याचा येशूशी फारसा किंवा कोणताही वैयक्तिक संबंध नव्हता. जेव्हा समांतर शुभवर्तमान अर्थात सिनोप्टिक गॉस्पेल बाराची यादी करतात, तेव्हा ते नेहमी समान सामान्य क्रमाने किंचित भिन्नतेसह सूचीबद्ध केले जातात (मत्तय 10:2-4; मार्क 3:16-19; लूक 6:14-16). असे मानले जाते की सामान्य क्रम येशूशी त्यांच्या वैयक्तिक संबंधांची सापेक्ष निकटता दर्शवते. फरक असूनही, पेत्र, याकोब आणि योहान हे बंधू नेहमी प्रथम सूचीबद्ध केले जातात, जे येशूबरोबरच्या त्यांच्या संबंधांशी सुसंगत आहे. यहूदा नेहमीच शेवटी सूचीबद्ध केला जातो, जो ख्रिस्ताशी त्याच्या वैयक्तिक नातेसंबंधाचा सापेक्ष अभाव दर्शवू शकतो. याव्यतिरिक्त, येशू आणि यहूदा यांच्यातील एकमेव दस्तऐवजीकरण केलेल्या संवादामध्ये मरीयेला लोभाने प्रेरित केलेल्या टिप्पणीनंतर यहूदाला फटकारले गेले (योहान 12:1-8) असे आहे, यहूदाने त्याच्या विश्वासघाताला नकार दिला (मत्तय 26:25) आणि स्वतः विश्वासघातकी झाला (लूक 22:48).

तिसरे, यहूदाने लोभामुळे केवळ येशुंचाच नव्हे तर त्याच्या सहकारी शिष्यांच्या विश्वासाचाही विश्वासघात केला असे आपण योहान12:5-6 मध्ये पाहतो. यहूदाला कदाचित येशूचे अनुसरण करण्याची इच्छा असेल कारण त्याने मोठ्या अनुयायांना पाहिले आणि विश्वास ठेवला की तो गटासाठी घेतलेल्या संग्रहातून नफा मिळवू शकतो. समूहाची पैशाची पिशवी यहूदाकडे असणे ही वस्तुस्थिती त्याचा पैशामधील रस दर्शवते (योहान 13:29).

याव्यतिरिक्त, त्यावेळच्या बहुतेक लोकांप्रमाणे यहूदाचा असा विश्वास होता की मसीहा रोमन व्यवसाय उलथवून टाकणार आहे आणि इस्रायल राष्ट्रावर सत्ता स्थापन करणार आहे. यहूदा कदाचित नवीन राज्य करणारी राजकीय शक्ती म्हणून त्याच्यासोबतच्या सहवासाचा लाभ घेण्याच्या आशेने येशूच्या मागे गेला असावा. क्रांतीनंतर तो सत्ताधारी उच्चभ्रू लोकांमध्ये असेल अशी शंका होती. यहूदाच्या विश्वासघाताच्या वेळी, येशूने स्पष्ट केले होते की त्याने रोमविरुद्ध बंड सुरू न करता मरण्याची योजना आखली होती. म्हणून यहूदाला हि परुशी लोकांप्रमाणे असे वाटले असावे की ख्रिस्त रोमी लोकांना उलथून टाकणार नाही, म्हणून तो ज्या मसिहाची अपेक्षा करत होता तो बहुतेक हा नसावा.

एकाहून दुसरे काही विशेष अशी जुन्या कराराची काही वचने आहेत जी विश्वासघात दर्शवतात. अशी दोन वचने पुढील प्रमाणे आहेत:

“जो माझा सखा, ज्याच्यावर माझा विश्वास होता, ज्याने माझे अन्न खाल्ले त्यानेही माझ्यावर लाथ उगारली आहे.” (स्तोत्र 41:9, याच्या पूर्ततेसाठी मत्तय 26:14, 48-49 पहा). तसेच, “मग मी त्यांना म्हणालो, “तुम्हांला बरे दिसले तर मला माझे वेतन द्या, नाहीतर जाऊ द्या.” तेव्हा त्यांनी मला माझे वेतन तीस रुपये तोलून दिले. परमेश्वर मला म्हणाला, “त्यांनी जे माझे भारी मोल ठरवले ते कुंभारापुढे1 फेकून दे.” तेव्हा ते तीस रुपये घेऊन मी परमेश्वराच्या मंदिरात कुंभारापुढे फेकून दिले” (जखऱ्या 11:12-13; जखऱ्याच्या भविष्यवाणीच्या पूर्ततेसाठी मत्तय 27:3-5 पहा). या जुन्या कराराच्या भविष्यवाण्या सूचित करतात की यहूदाचा विश्वासघात देवाला माहीत होता आणि येशूला ठार मारण्याचे साधन म्हणून हे सार्वभौमपणे नियोजित होते.

पण जर यहूदाचा विश्वासघात देवाला माहीत होता, तर यहूदाकडे पर्याय होता का, आणि विश्वासघातातील त्याच्या भागासाठी त्याला जबाबदार धरले जाते का? अनेकांना “स्वतंत्र इच्छा” ही संकल्पना (जसे बहुतेक लोकांना समजते) देवाच्या भविष्यातील घटनांच्या पूर्वज्ञानाने समेट करणे कठीण आहे आणि हे मुख्यत्वे रेषीय पद्धतीने वेळ घालवण्याच्या आपल्या मर्यादित अनुभवामुळे आहे. जर आपण देवाला काळाच्या बाहेर अस्तित्वात असल्याचे पाहिले, कारण त्याने “वेळ” सुरू होण्यापूर्वी सर्वकाही निर्माण केले आहे, तर आपण समजू शकतो की देव प्रत्येक क्षणाला वर्तमान म्हणून पाहतो. आपण एका रेषीय मार्गाने वेळ अनुभवतो – आपण वेळ एक सरळ रेषा म्हणून पाहतो, आणि आपण एका बिंदूपासून हळूहळू दुसऱ्या बिंदूकडे जातो, आपण ज्या भूतकाळातून प्रवास केला आहे त्याची आठवण करून देत आहोत, परंतु आपण ज्या भविष्याकडे जात आहोत ते पाहण्यास असमर्थ आहोत. तथापि, देव, काळाच्या बांधकामाचा शाश्वत निर्माता असल्याने, “वेळेत” किंवा टाइमलाइनवर नाही, परंतु त्याच्या बाहेर आहे. हे वेळेचा विचार करण्यास मदत करू शकते (देवाच्या संबंधात) एक केंद्र म्हणून देव केंद्र आहे आणि म्हणून सर्व बिंदूंच्या तितकेच जवळ आहे.

कोणत्याही परिस्थितीत, “सैतान त्याच्यामध्ये प्रवेश करतो” (योहान 13:27) किमान तोपर्यंत यहूदाला त्याची निवड करण्याची पूर्ण क्षमता होती – आणि देवाचे पूर्वज्ञान (योहान 13:10, 18, 21) कोणत्याही प्रकारे कोणतीही निवड करण्याची यहुदाची क्षमता संपुष्टात आणते. याऐवजी, यहुदाने शेवटी काय निवडेल, देवाने हे एक वर्तमान निरीक्षण आहे असे पाहिले आणि येशूने स्पष्ट केले की त्याच्या निवडीसाठी यहुदा जबाबदार आहे आणि त्यासाठी त्याला जबाबदार धरले जाईल. “मी तुम्हाला खरे सांगतो, तुमच्यापैकी एक माझा विश्वासघात करेल – जो माझ्याबरोबर जेवत आहे” (मार्क 14:18). लक्षात घ्या की येशूने यहूदाचा सहभाग विश्वासघात म्हणून दर्शविला. आणि या विश्वासघाताबद्दल उत्तरदायित्वाबद्दल येशू म्हणाला, “त्याची केवढी दुर्दशा होणार! तो माणूस जन्मला नसता तर ते त्याला बरे झाले असते”(मार्क 14:21). योहान 13:26-27 मध्ये आपण पाहतो त्याप्रमाणे सैतानाचाही यामध्ये सहभाग होता आणि त्यालाही त्याच्या कृत्यांसाठी जबाबदार धरले जाईल. देव त्याच्या शहाणपणाने, नेहमीप्रमाणे, मानवजातीच्या फायद्यासाठी सैतानाच्या बंडाला देखील हाताळू शकतो. सैतानाने येशूला वधस्तंभावर पाठवण्यास मदत केली, आणि वधस्तंभावर पाप आणि मृत्यूचा पराभव झाला, आणि आता देवाच्या तारणाची तरतूद येशू ख्रिस्ताला तारणहार म्हणून स्वीकारणाऱ्या सर्वांसाठी मुक्तपणे उपलब्ध आहे.