प्रश्नः

येशुंचा मृत्यू झाला तेव्हा मंदिराचा पडदा दोन भागामध्ये फाटल्याचे महत्त्व काय होते?

उत्तरः

येशूच्या हयातीत यरुशलेममधील पवित्र मंदिर यहुदी लोकांच्या धार्मिक जीवनाचे केंद्र होते. मंदिर हे असे ठिकाण होते जिथे प्राण्यांचे बलिदान केले जात असे आणि मोशेच्या कायद्यानुसार आराधना केली जात असे. इब्री लोकांस पत्र 9:1-9 आपल्याला सांगते की मंदिरात एक पडदा अतिपवित्र स्थानापासून-देवाच्या उपस्थितीचे पृथ्वीवरील निवासस्थान-बाकीच्या मंदिरापासून जेथे लोक राहत होते ते वेगळे करतात. हे दर्शविते की मनुष्य पापाने देवापासून विभक्त झाला (यशया 59:1-2). दरवर्षी एकदा फक्त मुख्य याजकाला या पडद्याच्या पलीकडे जाण्याची (निर्गम 30:10; इब्री 9:7) सर्व इस्राएल लोकांसाठी देवाच्या उपस्थितीत प्रवेश करण्यासाठी आणि त्यांच्या पापांचे प्रायश्चित करण्यासाठी (लेवीय 16) त्यास जाण्याची परवानगी होती.

पहिल्या शतकातील यहुदी इतिहासकार जोसेफसच्या लिखाणानुसार शलमोनाचे मंदिर 30 हात उंच (1 राजे 6:2) होते, परंतु हेरोदने उंची 40 हात वाढवली होती. एका क्यूबिटच्या अचूक मोजमापाबाबत अनिश्चितता आहे, परंतु हा पडदा साधारण 60 फूट उंच होता असे मानणे योग्य आहे. जोसेफस आपल्याला असेही सांगतो की पडदा चार इंच जाड होता आणि प्रत्येक बाजूला बांधलेले घोडे पडदा बाजूला काढू शकत नव्हते. निर्गमन पुस्तक शिकवते की हा जाड पडदा निळा, जांभळा आणि किरमिजी रंगाचा आणि बारीक मुरलेल्या तागाचा बनलेला होता.

पडद्याचा आकार आणि जाडी येशूच्या वधस्तंभावर मृत्यूच्या क्षणी घडणाऱ्या घटनांना अधिक महत्त्वपूर्ण बनवते. “आणि जेव्हा येशू पुन्हा मोठ्याने ओरडला तेव्हा त्याने आपला आत्मा सोडला. त्या क्षणी मंदिराचा पडदा वरपासून खालपर्यंत दोन भागात फाटला होता” (मत्तय 27:50-51अ).

तर, आम्ही यातून काय सांगू शकतो? या फाटलेल्या पडद्याचे आज आपल्यासाठी काय महत्त्व आहे? सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे, येशूच्या मृत्यूच्या वेळी पडदा फाडणे नाट्यमयपणे दर्शविते की त्याचे बलिदान, त्याचे स्वतःचे रक्त सांडणे हे पापांसाठी पुरेसे प्रायश्चित आहे. हे दर्शविते की आता अतिपवित्र स्थानामध्ये जाण्याचा मार्ग सर्व लोकांसाठी, सर्व काळासाठी यहूदी आणि गैरयहुदी अशा दोघांसाठीही खुला झाला आहे.

जेव्हा येशू मरण पावला, तेव्हा पडदा फाटला आणि देव त्या ठिकाणाहून बाहेर गेला आणि पुन्हा कधीही हाताने बनवलेल्या मंदिरात राहू शकला नाही (प्रेषित 17:24). देव त्या मंदिरासह त्याच्या धार्मिक व्यवस्थेदतून निघून गेल्यानंतर मंदिर आणि जेरुसलेम इ.स .70 मध्ये “उजाड” (रोम लोकांनी नष्ट केले) केले, जसे येशूने लूक 13:35 मध्ये भविष्यवाणी केली होती. जोपर्यंत मंदिर उभे होते, ते जुन्या कराराच्या काळास सूचित करतो. इब्री लोकांस पत्र 9:8-9 म्हणजे नवीन करार प्रस्थापित होत असताना निघून गेलेल्या काळाचा संदर्भ देते (इब्री 8:13).

एका अर्थाने, पडदा हा पित्याकडचा ख्रिस्त स्वतः एकमात्र मार्ग म्हणून प्रतीक होता (योहान 14:6). महायाजकाला पडद्यातून अतिपवित्र स्थानामध्ये प्रवेश करावा लागट होते हे या गोष्टीद्वारे दर्शविले जाते. आता ख्रिस्त आमचा सर्वश्रेष्ठ महायाजक आहे, आणि त्याच्या पूर्ण झालेल्या कार्यावर विश्वास ठेवणारे म्हणून, आम्ही त्याच्या उत्तम याजकपदाचा भाग घेतो. आता आपण त्याच्याद्वारे पवित्र ठिकाणी प्रवेश करू शकतो. इब्रीकरांस पत्र 10:19-20 म्हणते की विश्वासू “येशूच्या रक्ताने, नवीन आणि जिवंत मार्गाने जो त्याने आमच्यासाठी पडद्याद्वारे, म्हणजे त्याच्या देहाद्वारे उघडला आहे”. इथे आपण पाहतो की येशूचे मांस आमच्यासाठी फाटलेले आहे जसे तो आमच्यासाठी पडदा फाडत होता.

वरपासून खालपर्यंत फाटलेला पडदा हे इतिहासाचे सत्य आहे. या घटनेचे गहन महत्त्व इब्री भाषेत गौरवपूर्ण तपशीलात स्पष्ट केले आहे. मंदिराच्या गोष्टी पुढील गोष्टींची सावली होती आणि त्या सर्व शेवटी आपल्याला येशू ख्रिस्ताकडे निर्देश करतात. तो पवित्र स्थानाचा पडदा होता आणि त्याच्या मृत्यूद्वारे विश्वासूंना आता देवाकडे मुक्त प्रवेश आहे.

मंदिरातील पडदा ही एक सतत आठवण होती की पाप मानवतेला देवाच्या उपस्थितीसाठी अयोग्य ठरवते. पापार्पण दरवर्षी दिले जात असे आणि असंख्य इतर बलिदानांची दररोज पुनरावृत्ती होत होती हे चित्राने दर्शविले की केवळ प्राण्यांच्या बलिदानामुळे पापाचे खरोखर प्रायश्चित करता येत नाही किंवा ते मिटवले जाऊ शकत नाही. येशू ख्रिस्ताने, त्याच्या मृत्यूद्वारे, देव आणि मनुष्य यांच्यातील अडथळे दूर केले आहेत आणि आता आपण त्याच्याकडे आत्मविश्वासाने आणि धैर्याने येऊ शकतो (इब्री 4:14-16).