கேள்வி

நம்முடைய வயதான பெற்றோரைக் கவனித்துக்கொள்வது குறித்து வேதாகமம் என்ன சொல்கிறது?

பதில்

தங்களைக் கவனித்துக் கொள்ள முடியாத வயதான பெற்றோரையும் மற்ற குடும்ப உறுப்பினர்களையும் கவனித்துக்கொள்வது குறித்து வேதாகமம் நிறைய கூறுகிறது. ஆரம்பகால கிறிஸ்தவ திருச்சபை மற்ற விசுவாசிகளுக்கான சமூக சேவை நிறுவனமாக செயல்பட்டது. அவர்கள் ஏழைகள், நோயாளிகள், விதவைகள் மற்றும் தங்களைக் கவனிக்க வேறு யாரும் இல்லாத அனாதைகளைப் பராமரித்தனர். தேவைப்படும் குடும்ப உறுப்பினர்களைக் கொண்ட கிறிஸ்தவர்கள் அந்தத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வார்கள் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, வயதான காலத்தில் நம் பெற்றோரைப் பராமரிப்பது நம்மில் பலர் ஏற்றுக்கொள்ளத் தயாராக இருக்கும் ஒரு கடமையாக இல்லை.

முதியவர்களை ஆசீர்வாதங்களைக் காட்டிலும் சுமைகளாகவே பார்க்க முடியும். சில சமயங்களில், நம் பெற்றோர்கள் தங்களைத் தாங்களே கவனித்துக்கொள்ள வேண்டியிருக்கும் போது, அவர்கள் நமக்காகச் செய்த தியாகங்களை நாம் விரைவாக மறந்துவிடுகிறோம். அவர்களை நம் வீடுகளுக்கு அழைத்துச் செல்வதற்குப் பதிலாக—அது பாதுகாப்பான மற்றும் சாத்தியமான இடமாக இருந்தபோதெல்லாம்—நாம் அவர்களை ஓய்வூதிய சமூகத்திலோ அல்லது முதியோர் இல்லங்களிலோ சேர்க்கிறோம், சில சமயங்களில் அவர்களின் விருப்பத்திற்கு மாறாக அப்படிச் செய்கிறோம். நீண்ட காலங்களாக அவர்கள் பெற்ற ஞானத்தை நாம் மதிக்காமல் இருக்கலாம், மேலும் அவர்களின் அறிவுரைகளை “காலாவதியானது” என்று நாம் மதிப்பிழக்கச் செய்யலாம்.

நாம் நம் பெற்றோரை மதிக்கும்போது, அவர்களைக் கவனித்துக் கொள்ளும்போது, நாம் தேவனுக்குச் சேவை செய்கிறோம். வேதாகமம் சொல்கிறது, “உத்தம விதவைகளாகிய விதவைகளைக் கனம்பண்ணு. விதவையானவளுக்குப் பிள்ளைகளாவது, பேரன் பேர்த்திகளாவது இருந்தால், இவர்கள் முதலாவது தங்கள் சொந்தக் குடும்பத்தைத் தேவபக்தியாய் விசாரித்து, பெற்றார் செய்த நன்மைகளுக்குப் பதில் நன்மைகளைச் செய்யக் கற்றுக்கொள்ளக்கடவர்கள்; அது நன்மையும் தேவனுக்கு முன்பாகப் பிரியமுமாயிருக்கிறது. ஒருவன் தன் சொந்த ஜனங்களையும், விசேஷமாகத் தன் வீட்டாரையும் விசாரியாமற்போனால், அவன் விசுவாசத்தை மறுதலித்தவனும், அவிசுவாசியிலும் கெட்டவனுமாயிருப்பான்” (1 தீமோத்தேயு 5:3-4, 8).

எல்லா முதியவர்களும் தங்களுடைய பிள்ளைகளின் இல்லங்களில் நிலையான, வாழ்வாதார பராமரிப்பு தேவைப்படுவதில்லை அல்லது விரும்புவதில்லை. அவர்கள் தங்கள் வயதுடைய மற்றவர்களுடன் ஒரு சமூகத்தில் வாழ விரும்பலாம், அல்லது அவர்கள் முழுமையான சுதந்திரத்திற்கு மிகவும் திறமையானவர்களாக இருக்கலாம். சூழ்நிலைகளைப் பொருட்படுத்தாமல், நம் பெற்றோருக்கு இன்னும் கடமைகள் உள்ளன. அவர்களுக்கு பண உதவி தேவைப்பட்டால், நாம் அவர்களுக்கு உதவ வேண்டும். அவர்கள் நோய்வாய்ப்பட்டிருந்தால், அவர்களை நாம் கவனித்துக் கொள்ள வேண்டும். அவர்கள் தங்குவதற்கு இடம் தேவைப்பட்டால், நாம் நமது வீட்டை அவர்களுக்கு வழங்க வேண்டும். வீட்டு மற்றும்/அல்லது தோட்ட வேலைகளில் அவர்களுக்கு உதவி தேவைப்பட்டால், நாம் உதவ முன்வர வேண்டும். மேலும் அவர்கள் ஒரு நர்சிங் வசதியின் பராமரிப்பில் இருந்தால், நம் பெற்றோர்கள் ஒழுங்காகவும் அன்பாகவும் பராமரிக்கப்படுகிறார்களா என்பதை உறுதிப்படுத்த வாழ்க்கை நிலைமைகளை மதிப்பீடு செய்ய வேண்டும்.

ஜனங்களுக்கு, குறிப்பாக நம் சொந்தக் குடும்பங்களில் உள்ள ஜனங்களுக்குச் சேவை செய்வதன் மூலம் தேவனுக்குச் சேவை செய்வது, மிக முக்கியமான காரியங்களை—உலகின் அக்கறைகளை மறைக்க நாம் ஒருபோதும் அனுமதிக்கக்கூடாது. வேதாகமம் கூறுகிறது, “உனக்கு நன்மை உண்டாயிருப்பதற்கும், பூமியிலே வாழ்நாள் நீடித்திருப்பதற்கும், உன் தகப்பனையும் உன் தாயையும் கனம்பண்ணுவாயாக என்பதே வாக்குத்தத்தமுள்ள முதலாங் கற்பனையாயிருக்கிறது” (எபேசியர் 6:2-3).