கேள்வி

வேதாகம ஆலோசனையுடன் உளவியல் எவ்வாறு செயல்படுகிறது?

பதில்

சிக்மண்ட் ஃபிரயூட், கார்ல் ஜங் மற்றும் கார்ல் ரோஜர்ஸ் போன்ற உளவியலாளர்களின் போதனைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது தான் உலகப்பிரகாரமான உளவியல். மறுபுறம், வேதாகம, அல்லது நூத்தெட்டிக், ஆலோசனை, வெளிப்படுத்தப்பட்ட தேவனுடைய வார்த்தையை அடிப்படையாகக் கொண்டது. ஒவ்வொரு நல்ல செயலுக்கும் தேவனுடைய பிள்ளையை ஆயத்தப்படுத்துவதற்கு வேதாகமம் போதுமானது என்று வேதாகம ஆலோசனை பார்க்கிறது (2 தீமோத்தேயு 3:17). மனிதனின் அடிப்படை பிரச்சினை ஆவிக்குரிய சுபாவம் என்று வேதாகம ஆலோசகர்கள் கற்பிக்கிறார்கள்; ஆகையால், ஆவிக்குரிய ரீதியில் இறந்த நாத்திக உளவியலாளர்களுக்கு மனித நிலை குறித்து உண்மையான நுண்ணறிவு இல்லை.

ஒரு தொடர்புடைய குறிப்பில், பொதுவாக “கிறிஸ்தவ ஆலோசனை” என்று அழைக்கப்படுவது “வேதாகம ஆலோசனையிலிருந்து” வேறுபட்டது, அதில் கிறிஸ்தவ ஆலோசனை பெரும்பாலும் வேதாகமத்திற்கு கூடுதலாக மதச்சார்பற்ற உளவியலைப் பயன்படுத்துகிறது. ஒரு கிறிஸ்தவ ஆலோசகர் ஒரு வேதாகம ஆலோசகர் அல்ல என்று சொல்ல முடியாது, ஆனால் பெரும்பாலும் கிறிஸ்தவ ஆலோசகர்கள் கிறிஸ்தவர்களாக இருக்கிறார்கள், அவர்கள் உலகப்பிரகாரமான உளவியலை தங்கள் ஆலோசனையுடன் ஒருங்கிணைக்கிறார்கள். வேதாகம அல்லது நூதெட்டிக் ஆலோசகர்கள் உலகப்பிரகாரமான உளவியல் மொத்தத்தையும் நிராகரிக்கின்றனர்.

பெரும்பாலான உளவியல் இயற்கையில் மனிதநேயமானது. உலகப்பிரகாரமான மனிதநேயம் மனிதகுலத்தை உண்மை மற்றும் ஒழுக்கத்தின் மிக உயர்ந்த தரமாக ஊக்குவிக்கிறது மற்றும் நம்பிக்கை, இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்டது மற்றும் வேதாகமத்தை நிராகரிக்கிறது. ஆகையால், உலகப்பிரகாரமான உளவியல் என்பது மனிதனின் ஆவிக்குரியப் பக்கத்தைப் புரிந்துகொள்ளவோ அல்லது சரிசெய்யவதற்கோ உள்ள மனிதனின் முயற்சியாகும்.

மனிதகுலம் தேவனுடைய சாயலில் உருவாக்கப்பட்ட தேவனுடைய தனித்துவமான படைப்பு என்று வேதாகமம் அறிவிக்கிறது (ஆதியாகமம் 1:26, 2:7). மனிதனின் பாவத்தில் விழுதல், பாவத்தின் விளைவுகள் மற்றும் தேவனுடனான மனிதனின் தற்போதைய உறவு உள்ளிட்ட மனிதனின் ஆவிக்குரியதை வேதாகமம் வெளிப்படையாகக் கையாள்கிறது.

உலகப்பிரகாரமான உளவியல் என்பது மனிதன் அடிப்படையில் நல்லவன், அவனது பிரச்சினைகளுக்கு பதில் தனக்குள்ளேயே இருக்கிறது என்ற கருத்துக்களை அடிப்படையாகக் கொண்டது. மனிதனின் நிலை குறித்து வேதாகமம் மிகவும் மாறுபட்ட சித்திரத்தை வரைகிறது. மனிதன் “அடிப்படையில் நல்லவன்” அல்ல; அவன் “அக்கிரமங்களிலும் பாவங்களிலும் மரித்துவிட்டான்” (எபேசியர் 2:1), மற்றும் மறுபடியும் ஜெநிப்பிக்கப்படாத இருதயம் “எல்லாவற்றைப்பார்க்கிலும் இருதயமே திருக்குள்ளதும் மகா கேடுள்ளதுமாயிருக்கிறது” (எரேமியா 17:9). எனவே, வேதாகம ஆலோசகர் மிகவும் மாறுபட்ட அணுகுமுறையை எடுக்கிறார்: ஒருவரின் சொந்த மனதிற்குள் ஆவிக்குரியப் பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காண்பதற்குப் பதிலாக, அவர் பாவத்தை எதிர்கொள்ளவும், மேலிருந்து ஞானத்தைப் பெறவும் முயல்கிறார் (யாக்கோபு 3:17), மற்றும் தேவனுடைய வார்த்தையை நிலைமைக்குப் பயன்படுத்துகிறார்.

மனநல மருத்துவர்களுக்கும் சில கிறிஸ்தவ ஆலோசகர்களுக்கும் எதிராக வேதாக ஆலோசகர்கள், ஆலோசனைக்கான விரிவான மற்றும் தெளிவான அணுகுமுறையின் ஆதாரமாக வேதாகமத்தை மட்டும் பார்க்கிறார்கள் (2 தீமோத்தேயு 3:15-17; 2 பேதுரு 1:4). தேவன் தம்முடைய வார்த்தையின் மூலம் தனக்காக பேச அனுமதிக்க வேதாகம ஆலோசனை உறுதிபூண்டுள்ளது. வேதாகம ஆலோசனை உண்மையான மற்றும் உயிருள்ள தேவனுடைய அன்பை வெளிப்படுத்தும் ஊழியம் செய்ய முற்படுகிறது, இது பாவத்தை கையாளும் மற்றும் கீழ்ப்படிதலை உருவாக்குகிறது.

உளவியல் சிகிச்சை என்பது தேவைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. சுயமரியாதை, அன்பு மற்றும் ஏற்றுக்கொள்ளல் மற்றும் முக்கியத்துவம் ஆகியவற்றின் தேவைகளில் ஆதிக்கம் செலுத்துகின்றன. இந்த தேவைகள் பூர்த்தி செய்யப்பட்டால், அது நம்பப்படும், மக்கள் மகிழ்ச்சியாகவும், கனிவாகவும், ஒழுக்கமாகவும் இருப்பார்கள்; இந்த தேவைகள் பூர்த்தி செய்யப்படாவிட்டால், மக்கள் பரிதாபமாகவும், வெறுப்பாகவும், ஒழுக்கக்கேடாகவும் இருப்பார்கள். உண்மையான திருப்தியையும் மகிழ்ச்சியையும் தேவனுடனான உறவிலும், தெய்வபக்தியைப் பின்தொடர்வதிலும் மட்டுமே காண முடியும் என்று வேதாகம ஆலோசனை கற்பிக்கிறது. மனநல சிகிச்சையின் எந்த அளவும் ஒரு சுயநல நபரை தன்னலமற்றவராக்க முடியாது, எடுத்துக்காட்டாக, தேவனுடைய கீழ்ப்படிதலுள்ள வேலைக்காரன் மகிழ்ச்சியான, தன்னலமற்ற கொடுப்பதில் திருப்தி அடைவார் (2 கொரிந்தியர் 9: 7).

எனவே, வேதாகம ஆலோசனையுடன் உளவியல் எவ்வாறு செயல்படுகிறது? அது அப்படி செயல்படவில்லை. உலகப்பிரகாரமான உளவியல் மனிதனுடனும் அவரது கருத்துக்களுடனும் தொடங்குகிறது. உண்மையான வேதாகம ஆலோசனை வாடிக்கையாளர்களை கிறிஸ்துவுக்கும் தேவனுடைய வார்த்தையுக்கும் சுட்டிக்காட்டுகிறது. வேதாகம ஆலோசனை என்பது ஒரு மேய்ப்பரின் செயல்பாடு, அறிவுறுத்தலின் ஆவிக்குரிய பரிசின் விளைவாகும், அதன் குறிக்கோள் சுயமரியாதை அல்ல, பரிசுத்தமாக்குதல்.