Soru

İsa’nın Tanrı Kuzusu olması ne anlama gelir?

Yanıt

Yuhanna 1:29 ve Yuhanna 1:36’da İsa’nın Tanrı Kuzusu olduğu söylendiğinde, O’nun günahlar için kusursuz ve nihai kurban olduğu bildirilmekteydi. Mesih’in kim olduğunu ve ne yaptığını anlamak için, işe Mesih’in bir “günah sunusu” olarak gelişiyle ilgili peygamberlikler içeren (Yeşaya 53:10) Eski Antlaşma’yla başlamalıyız. Aslında, Eski Antlaşma’da Tanrı tarafından verilen kurban sisteminin bütünü, Tanrı’nın Kendi halkının günahları için kefaret olarak sağlayacağı İsa Mesih’in gelişi için ortamı hazırlamıştı (Romalılar 8:3; İbraniler 10).

Yahudi dini hayatı ve kurban sisteminde kuzuların kurban edilmesi çok önemli bir rol oynuyordu. Vaftizci Yahya, İsa’dan, “Dünyanın günahını ortadan kaldıran Tanrı Kuzusu” olarak söz ettiğinde (Yuhanna 1:29), onu duyan Yahudiler derhal birkaç önemli kurbandan birini düşünmüş olmalıydılar. Fısıh bayramı çok yaklaşmış olduğundan, ilk düşünce Fısıh kuzusunun kurban edilmesi olabilirdi. Fısıh bayramı, Yahudiler’in en büyük bayramlarından biridir ve Tanrı’nın İsrailliler’i Mısır’daki köleliklerinden kurtarışını anma günüdür. Hatta Fısıh kuzusunun öldürülüp kanının evlerin kapılarının süvelerine sürülmesi (Mısır’dan Çıkış 12:11-13) Mesih’in çarmıhtaki kefaret edici işinin güzel bir resmiydi. Mesih’in kendileri için öldüğü kişiler, O’nun bizi ölüm meleğinden (ruhsal ölümden) koruyan kanıyla örtülmüşlerdir.

Kuzularla ilgili bir başka önemli kurban da, Yeruşalim’deki tapınaktaki günlük kurbandı. Tapınakta, halkın günahları için her sabah ve her akşam bir kuzu kesilirdi (Mısır’dan Çıkış 29:38-42). Bu günlük kurbanlar, bütün diğerleri gibi, insanları Mesih’in çarmıhtaki kusursuz kurbanına işaret etmek içindi. Hatta İsa’nın çarmıhta öldüğü zaman da, tapınakta akşam kurbanının yapıldığı zamana denk gelmiştir. O zamanki Yahudiler ayrıca, “kesime götürülen kuzu gibi” getirilecek olan ve çektiği acılar ve sunduğu kurbanın İsrail için kurtuluş sağlayacak olan Biri’nin gelişini önceden bildiren Eski Antlaşma’daki Yeremya ve Yeşaya peygamberleri de iyi biliyorlardı (Yeremya 11:19; Yeşaya 53:7). Tabii ki, bu kişi “Tanrı Kuzusu” İsa Mesih’ten başkası değildir.

Kurban sistemi düşüncesi bugün bize tuhaf gelse de, ödeme ya da zararı telafi etme kavramları hâlâ kolayca anlayabildiğimiz kavramlardır. Günahın ücretinin ölüm olduğunu (Romalılar 6:23) ve günahımızın bizi Tanrı’dan ayırdığını biliyoruz. Ayrıca, Kutsal Kitap’ın hepimizin günahkâr olduğumuzu ve hiçbirimizin Tanrı’nın önünde doğru kişiler olmadığımızı öğrettiğini de biliyoruz (Romalılar 3:23). Bizler günahımızdan ötürü, Tanrı’dan ayrıldık ve O’nun önünde suçlu olarak dururuz. Bu yüzden, sahip olabileceğimiz tek umut, O’nun bizim Kendisiyle barışmamız için bir yol sağlamasıdır. Tanrı da, çarmıhta ölmesi için Oğlu İsa Mesih’i göndererek aynen bunu yapmıştır. Mesih günahlara kefaret etmek ve Kendisine iman eden herkesin günahlarının cezasını ödemek için ölmüştür.

Şimdi bizler eğer O’na iman edersek, O’nun çarmıhta günah için Tanrı’nın kusursuz kurbanı olarak ölümü ve üç gün sonra da ölümden dirilmesi aracılığıyla sonsuz yaşama sahip olabiliriz. Tanrı’nın bizim günahımıza kefaret eden sunuyu Kendisinin sağlamış olması, Müjde’nin yüce iyi haberinin bir parçasıdır. Bu, 1 Petrus 1:18-21’de çok açık bir şekilde bildirilir: “Biliyorsunuz ki, atalarınızdan kalma boş yaşayışınızdan altın ya da gümüş gibi geçici şeylerle değil, kusursuz ve lekesiz kuzuyu andıran Mesih’in değerli kanının fidyesiyle kurtuldunuz. Dünyanın kuruluşundan önce bilinen Mesih, çağların sonunda sizin yararınıza ortaya çıktı. O’nu ölümden diriltip yücelten Tanrı’ya O’nun aracılığıyla iman ediyorsunuz. Böylece imanınız ve umudunuz Tanrı’dadır.”