Soru

Tanrı’nın aynı anda her yerde var olduğu ne anlama gelir?

Yanıt

Omni öneki, Latince’de “her” anlamına gelir. Bu nedenle, Tanrı’nın her zaman her yerde var olduğunu söyleriz. Birçok dinde, Tanrı her zaman her yerde olarak görülür ancak hem Yahudilik, hem de Hıristiyanlık’ta bu görüş Tanrı’nın her şeyin üzerinde ve her yerde bulunması olarak daha ayrıntılı bir hal alır. Tanrı, yaratılışın dokusuna tamamen gömülü olmadığı halde (panteizm), her zaman her yerde var olmaktadır.

Tanrı’nın varlığı, her yerdeki insanlara aynı zamanda aynı şekilde vahyedilmediği halde, tüm yaratılışta süreklidir. Zaman zaman, belirli bir durumda aktif bir şekilde yer alır, ancak, başka bir alanda bir başka durumda var olduğunu vahyetmeyebilir. Kutsal Kitap, Tanrı’nın herhangi bir zamanda, hem bir kişi için belirgin bir şekilde (Mezmur 46:1; Yeşaya 57:15) ve hem de tüm yaratılışta her durumda var olabileceğini vahyeder (Mezmur 33:13-14). Tanrı hem zaman, hem de mekanda her alanda her yerde aynı zamanda vardır. Tanrı tüm zaman ve mekan içinde var olduğu halde, herhangi bir zaman ya da mekanla yerel bir şekilde sınırlı değildir. Tanrı her yerde ve her şimdidedir. Hiçbir molekül ya da atom zerresi Tanrı için, onun içinde tamamen var olmak için fazlasıyla küçük değildir ve hiçbir galaksi Tanrı’nın onu çevreleyemeyeceği kadar engin değildir. Ama eğer yaratılışı ortadan kaldırırsak, Tanrı onu hâlâ bilir çünkü o, ister gerçekten var olsunlar, ister olmasınlar tüm olasılıkları bilir.

Tanrı her şeyin doğal düzeninin her yönünde, her şekilde, her zaman ve her yerde doğal olarak vardır (Yeşaya 40:12; Nahum 1:3). Tanrı, tarihin her olayında, insanların etkinliklerinin hazırlıklı kılavuzu olarak farklı biçimlerde aktif olarak hazır bulunmaktadır (Mezmur 48:7; 2. Tarihler 20:37; Daniel 5:5-6). Tanrı, ismini yakaranlar, başkaları için duada aracılık edenler, Tanrı’ya tapınanlar, Kendisinden bir şeyler isteyenle ve bağışlanmak için içtenlikle dua edenler için özel bir şekilde dikkatle hazırdır (Mezmur 46:1). En üstün şekliyle, Oğlu, Rab İsa Mesih’in kişiliğinde hazır bulunmaktadır (Koloseliler 2:19) ve mistik olarak da, yeryüzünü kaplayan ve ölüler diyarının kapılarının kendisine karşı direnemeyeceği evrensel kilisede bulunmaktadır.

İnsan aklının sınırlarından ötürü, Tanrı’nın aynı anda her yerde olması da, her şeyi bilmesi gibi paradoks gibi görünen şeylerden zarar görür. Bu çelişkilerden biri olan, Tanrı’nın cehennemde, kötülerin gittiği ve günahlarından ötürü O’nun sınırsız ve durmayan gazabını çektikleri o yerde var olması, önemlidir. Birçok kişi, cehennemin Tanrı’dan ayrılık yeri olduğunu (Matta 25:41) ve eğer öyleyse, Tanrı’nın Kendisinden ayrılmış bir yerde olamayacağını söyleyerek tartışmak ister. Ancak cehennemdeki kötüler Tanrı’nın sonsuz öfkesinin sonuçlarını çekerler, çünkü Vahiy 14:10, Kuzu’nun huzurunda kötülerin çektiği işkencelerden söz eder. Tanrı’nın, kötülerin gittiği yerde var olması biraz şaşkınlık oluşturur. Ancak bu çelişki, Tanrı’nın her şeyi varlığıyla doldurduğu için orada olabileceği (Koloseliler 1:17) ve güçlü sözüyle her şeyi devam ettirdiği (İbraniler 1:3)—buna karşın bulunduğu her yerde bereketlemek için var olmadığıyla açıklanabilir.

Tanrı’nın günahtan ötürü bazen çocuklarından ayrı kaldığı (Yeşaya 52:9) ve kötülerden uzak olduğu (Süleyman’ın Özdeyişleri 15:29) ve tanrısız tebaasını zamanın sonunda sonsuz cezalandırma yerine gitmelerini emrettiği gibi, yine de orada onların arasındadır. Şimdi cehennemde olan o canların neler çektiğini bilir; onların kendilerini buldukları o sonsuz konumdaki ıstırabını, işkencelerine bir mola verilmesi için yakarışlarını, gözyaşlarını ve üzüntülerini bilir. Her bakımdan oradadır ancak orada gazabından başka bir özelliğini göstermez.

Aynı şekilde, burada anlamaya bile başlayamayacağımız her bereketi göstererek cennette de olacaktır. Bol bereketlerini, bol sevgisini ve bol şefkatini, gazabından başka her özelliğini göstererek orada olacaktır. Tanrı’nın her şeyi bilmesi, bize günah işlediğimizde Tanrı’dan saklanamayacağımızı (Mezmur 139:11-12), buna karşın kıpırdamamız bile gerekmeden tövbe ve imanla Tanrı’ya dönebileceğimizi hatırlatma görevini görmelidir (Yeşaya 57:16).