கேள்வி

மதிகெட்டவன் இருதயம் தேவன் இல்லை யாவை?

பதில்

சங்கீதம் 14:1 மற்றும் சங்கீதம் 53:1 ஆகிய இரண்டும், “தேவன் இல்லை என்று மதிகெட்டவன் தன் இருதயத்தில் சொல்லிக்கொள்ளுகிறான்” கூறுகின்றன. சிலர் இந்த வசனங்களை நாத்திகர்கள் மதிகெட்டவர்கள், அதாவது புத்திசாலித்தனம் இல்லாதவர்கள் என்று அர்த்தப்படுத்துகிறார்கள். இருப்பினும், “மதிகெட்டவன்” என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்ட எபிரேய வார்த்தையின் ஒரே அர்த்தம் அதுமட்டுமல்ல. இந்த வசனத்தில் பயன்படுத்தப்பட்ட எபிரேய வார்த்தையானது நாபால் ஆகும், இது பெரும்பாலும் நெறிமுறை அல்லது மத சத்தியத்தை உணராத ஒரு பக்தியற்ற நபரைக் குறிக்கிறது. இதன் பொருள் “அறிவற்றவர்கள் தேவனை நம்புவதில்லை” என்பது அல்ல. மாறாக, “பாவியான ஜனங்கள் தேவனை நம்புவதில்லை” என்பதே அதன் பொருள். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், தேவனை மறுப்பது ஒரு துன்மார்க்கமான காரியம், மேலும் தேவனை மறுப்பது பெரும்பாலும் ஒரு பொல்லாத வாழ்க்கை முறையுடன் இருக்கும். இந்த வசனம் மதச்சார்பற்றவர்களின் வேறு சில பண்புகளை பட்டியலிடுகிறது: “அவர்கள் தங்களைக் கெடுத்து, அருவருப்பான கிரியைகளைச் செய்துவருகிறார்கள்; நன்மை செய்கிறவன் ஒருவனும் இல்லை. சங்கீதம் 14 மனிதகுலத்தின் உலகளாவிய சீரழிவு பற்றிய ஒரு ஆய்வு ஆகும்.

பல நாத்திகர்கள் மிகவும் புத்திசாலிகள். புத்திசாலித்தனமோ அல்லது அதன் பற்றாக்குறையோ தேவன்மேல் உள்ள நம்பிக்கையை நிராகரிக்க ஒரு நபரை வழிநடத்துவதில்லை. தேவன்மேல் உள்ள நம்பிக்கையை நிராகரிக்க ஒரு நபரை வழிநடத்துவது நீதியின் பற்றாக்குறையாகும். சிருஷ்டிகரின் கருத்தை பலர் எதிர்க்க மாட்டார்கள், அந்த சிருஷ்டிகர் தனது சொந்த காரியத்தை மனதில் வைத்து அவர்களை தனியாக விட்டுவிடும் வரை. ஜனங்கள் நிராகரிப்பது ஒரு சிருஷ்டிகரின் கருத்தை அவர் தனது சிருஷ்டிப்பிலிருந்து ஒழுக்கத்தைக் கோருகிறார் என்பதாகும். குற்றமுள்ள மனசாட்சிக்கு எதிராகப் போராடுவதற்குப் பதிலாக, சிலர் தேவனைப் பற்றிய யோசனையை முற்றிலுமாக நிராகரிக்கிறார்கள். சங்கீதம் 14:1 இப்படிப்பட்ட நபரை “மதிகெட்டவன்” என்று அழைக்கிறது.

சங்கீதம் 14:1, தேவனுடைய இருப்பை மறுப்பது பொதுவாக துன்மார்க்கமான வாழ்க்கையை நடத்துவதற்கான விருப்பத்தின் அடிப்படையில் அமைந்துள்ளது என்று கூறுகிறது. பல முக்கிய நாத்திகர்கள் இந்த உண்மையை ஒப்புக்கொண்டுள்ளனர். எழுத்தாளர் ஆல்டஸ் ஹக்ஸ்லி போன்ற சிலர், தார்மீகக் கட்டுப்பாடுகளைத் தவிர்ப்பதற்கான விருப்பம் அவர்களின் அவநம்பிக்கைக்கு ஒரு உந்துதலாக இருந்தது என்பதை வெளிப்படையாக ஒப்புக்கொண்டனர்:

“உலகத்திற்கு ஒரு அர்த்தம் இருக்கக்கூடாது என்பதற்கான நோக்கங்கள் எனக்கு இருந்தன; மற்றும் அதன் விளைவாக அது எதுவும் இல்லை என்று கருதப்பட்டது, மேலும் இந்த அனுமானத்திற்கான திருப்திகரமான காரணங்களைக் கண்டறிய எந்த சிரமமும் இல்லாமல் அறியமுடிந்தது. உலகில் எந்த அர்த்தத்தையும் காணாத தத்துவஞானி, சுத்த மெட்டாபிசிக்ஸில் உள்ள சிக்கலைப் பற்றி மட்டும் கவலைப்படுவதில்லை. அவர் தனிப்பட்ட முறையில் தான் விரும்புவதைச் செய்யக்கூடாது என்பதற்கு சரியான காரணம் இல்லை என்பதை நிரூபிக்கவும் அவர் அக்கறை கொண்டுள்ளார். என்னைப் பொறுத்தவரை, எனது பெரும்பாலான நண்பர்களுக்கு, அர்த்தமற்ற தத்துவம் அடிப்படையில் ஒரு குறிப்பிட்ட ஒழுக்க முறையிலிருந்து விடுதலைக்கான ஒரு கருவியாக இருந்தது. ஒழுக்கம் நமது பாலியல் சுதந்திரத்தில் தலையிடுவதால் நாம் அதை எதிர்த்தோம். இந்த அமைப்பின் ஆதரவாளர்கள் இது உலகின் அர்த்தத்தை உள்ளடக்கியதாகக் கூறினர் —கிறிஸ்தவ அர்த்தம், அவர்கள் வலியுறுத்தினர் — உலகத்தினுடையது. இந்த ஜனங்களைக் குழப்புவதற்கும், நமது சிற்றின்பக் கிளர்ச்சியில் நம்மை நியாயப்படுத்துவதற்கும் ஒரு வியக்கத்தக்க எளிய முறை இருந்தது: உலகத்திற்கு எந்த அர்த்தமும் இல்லை என்பதை நாம் மறுப்போம் என்பதே.” — ஆல்டஸ் ஹக்ஸ்லி, எண்ட்ஸ் அண்ட் மீன்ஸ்”

ஒரு தெய்வீக இருப்பின் மீதான நம்பிக்கை அந்த நபருக்குப் பொறுப்புக்கூறும் உணர்வுடன் சேர்ந்துள்ளது. எனவே, தேவனால் உருவாக்கப்பட்ட மனசாட்சியின் கண்டனத்திலிருந்து தப்பிக்க, சிலர் வெறுமனே தேவன் இருப்பதை மறுக்கிறார்கள். அவர்கள் தங்களைத் தாங்களே சொல்லிக்கொள்கிறார்கள், “உலகைக் கண்காணிப்பவர் இல்லை. நியாயத்தீர்ப்பு நாள் இல்லை. நான் என் விருப்பப்படி வாழ முடியும். மனசாட்சியின் தார்மீக இழுவை மிகவும் எளிதாக புறக்கணிக்கப்படுகிறது.

தேவன் இல்லை என்று தன்னைத்தானே நம்பவைக்க முயற்சிப்பது ஞானமற்றது. “தேவன் இல்லை” என்று மதிகெட்டவன் தன் இருதயத்தில் சொல்லிக்கொள்ளுகிறான்” என்பதன் பொருள் என்னவென்றால், அது தேவனை மறுக்கும் பக்தியற்ற, பாவமுள்ள இருதயம் ஆகும். நாத்திகரின் மறுப்பு தனது சொந்த மனசாட்சி மற்றும் அவர் வாழும் பிரபஞ்சம் உட்பட, அதற்கு நேர்மாறான பல சான்றுகளின் முன்பாக இருக்கிறது.

தேவன் இருப்பதற்கான ஆதாரம் இல்லாதது நாத்திகர்கள் தேவன்மேல் நம்பிக்கையை நிராகரிப்பதற்கான உண்மையான காரணம் அல்ல. அவர்களின் நிராகரிப்பு, தேவன் விரும்பும் தார்மீகக் கட்டுப்பாடுகளிலிருந்து விடுபடவும், அந்தக் கட்டுப்பாடுகளை மீறுவதால் ஏற்படும் குற்ற உணர்ச்சியிலிருந்து தப்பிக்கவும் விரும்புவதன் காரணமாகும். “சத்தியத்தை அநியாயத்தினாலே அடக்கிவைக்கிற மனுஷருடைய எல்லாவித அவபக்திக்கும் அநியாயத்துக்கும் விரோதமாய், தேவகோபம் வானத்திலிருந்து வெளிப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. தேவனைக்குறித்து அறியப்படுவது அவர்களுக்குள்ளே வெளிப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது; தேவனே அதை அவர்களுக்கு வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார். எப்படியென்றால், காணப்படாதவைகளாகிய அவருடைய நித்திய வல்லமை தேவத்துவம் என்பவைகள், உண்டாக்கப்பட்டிருக்கிறவைகளினாலே, உலகமுண்டானதுமுதற்கொண்டு, தெளிவாய்க் காணப்படும்; ஆதலால் அவர்கள் போக்குச்சொல்ல இடமில்லை. அவர்கள் தேவனை அறிந்தும், அவரைத் தேவனென்று மகிமைப்படுத்தாமலும், ஸ்தோத்திரியாமலுமிருந்து, தங்கள் சிந்தனைகளினாலே வீணரானார்கள், உணர்வில்லாத அவர்களுடைய இருதயம் இருளடைந்தது. அவர்கள் தங்களை ஞானிகளென்று சொல்லியும் பயித்தியக்காரராகி, அழிவில்லாத தேவனுடைய மகிமையை அழிவுள்ள மனுஷர்கள் பறவைகள் மிருகங்கள் ஊரும் பிராணிகள் ஆகிய இவைகளுடைய ரூபங்களுக்கு ஒப்பாக மாற்றினார்கள். இதினிமித்தம் அவர்கள் தங்கள் இருதயத்திலுள்ள இச்சைகளினாலே ஒருவரோடொருவர் தங்கள் சரீரங்களை அவமானப்படுத்தத்தக்கதாக, தேவன் அவர்களை அசுத்தத்திற்கு ஒப்புக்கொடுத்தார்” (ரோமர் 1:18-25).