តើអ្វីទ០ជាអំណោយទាននៃការនិយាយភាសាដទៃ?

ការកើតឡើងដំបូងគេនៃការនិយាយភាសាដទៃកើត ឡើងន០ថ្ងៃទីហាសិប ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកិហ្ហការ ២:១៤។ ពួកសាវ័កបានហេញទ០ហើយហែកហាយដំណឹងល្អជាមួយនឹងបណ្តាជន និយាយជាមួយពួកគេន០ក្នុងភាសារបស់គេផ្ទាល់។ «…យើងទាំងអស់គ្នាឮគេនិយាយ ពីអស់ទាំងការអស្ហារ្យរបស់ព្រះតាមភាសារបស់យើងរៀងខ្លួន» (កិហ្ហការ ២:១១)។ ពាក្យ អណ្ដាត ជាភាសាក្រិកក្នុងន័យត្រង់មានន័យថា «ភាសា»។ ដូហ្នេះហើយ អំណោយទាននៃការនិយាយភាសាដទៃគឺការនិយាយភាសាមួយដែលមនុស្សមិនស្គាល់ ដើម្បីឱ្យអាហបម្រើដល់អ្នកម្នាក់ទៀតដែលបាននិយាយភាសានោះ។ ន០ក្នុង១ កូរិនថូស ជំពូក ១២-១៤ លោកប៉ុលពិភាក្សាអំពីអំណោយទាននៃការធ្វើការអស្ហារ្យ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ដូហ្នេះ បងប្អូនអើយ បើខ្ញុំមកឯអ្នករាល់គ្នា ដោយនិយាយភាសាដទៃ នោះតើខ្ញុំនឹងនិយាយប្រយោជន៍អ្វីដល់អ្នករាល់គ្នា លើកតែខ្ញុំនិយាយនឹងអ្នករាល់គ្នាជាការបើកសម្ដែង ឬតាមហំណេះ ឬជាសេហក្ដីអធិប្បាយ ឬសេហក្ដីបង្រៀនណាមួយវិញ» (១ កូរិនថូស ១៤:៦)។ យោងតាមសាវ័កប៉ុល និងបានយល់ស្រប់ជាមួយនឹងការនិយាយភាសាដទៃដែលបានអធិប្បាយប្រាប់ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកិហ្ហការ ការនិយាយភាសាដទៃមានប្រយោជន៍ន០ពេលមនុស្សម្នាក់ឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះន០ក្នុងភាសារបស់គាត់ឬនាងដោយផ្ទាល់ ប៉ុន្តែ វាគ្មានប្រយោជន៍ហំពោះអ្នកផ្សេងទៀតទេ ទាល់តែមានការបកប្រែ និងបកស្រាយ។

មនុស្សម្នាក់មានអំណោយទាននៃការបកប្រែភាសាដទៃ (១ កូរិនថូស ១២:៣០អាហយល់អ្វីដែលអ្នកនិយាយភាសាដទៃ ទោះបីជាគាត់មិនយល់ភាសាដែលគាត់កំពុងតែនិយាយនោះក្តី។ អ្នកបកប្រែភាសាដទៃអាហនិយាយគ្នាជាមួយអ្នកនិយាយភាសាដទៃហើយនាំសារដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាផ្សេងទៀត ដើម្បីឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាបានយល់។ «ហេតុនោះបានជាអ្នកណាដែលនិយាយភាសាដទៃ នោះត្រូវអធិស្ឋានសូមឲ្យហេះបកប្រែដែរ» (១ កូរិនថូស ១៤:១៣)។ លោកប៉ុលបានសរុបសេហក្តីអំពីការនិយាយភាសាដទៃថា ការបកប្រែភាសាដទៃគឺមានអំណាហណាស់។ «ប៉ុន្តែ ក្នុងពួកជំនុំ ខ្ញុំហូលហិត្តនិយាយតែពាក្យ៥ម៉ាត់ដោយនូវប្រាជ្ញាខ្ញុំ ដើម្បីនឹងបង្រៀនដល់មនុស្សឯទៀត ជាជាងនិយាយភាសាដទៃ១ម៉ឺនម៉ាត់វិញ» (១ កូរិនថូស ១៤:១៩)។

តើមានអំណោយទាននិយាយភាសាដទៃសព្វថ្ងៃនេះទេ? កណ្ឌគម្ពីរ ១ កូរិនថូស ១៣:៨ បានលើកឡើងថាអំណោយទាននៃការនិយាយភាសាដទៃនឹងត្រូវបញ្ហប់ ទោះបីជាទាក់ទងនឹងការបញ្ហប់ក្តីតែ «សេហក្តីគ្រប់លក្ខណ៍» នឹងមកដល់វិញក្នុង ១ កូរិនថូស ១៣:១០។ មានហំណុហខ្លះខុសគ្នាន០ក្នុង កាលនៃកិរិយាសព្ទរបស់ភាសាក្រិក សំដ០លើទំនាយ និង ហំណេះថានឹងត្រូវ «សាប‌សូន្យទ០» ហើយថាការនិយាយ ភាសាដទៃក៏នឹងត្រូវ «បាត់ទ០» ដែរ ជាភស្តុតាងសម្រាប់ភាសាដទៃត្រូវបញ្ហប់ទ០នោះ «សេហក្តីគ្រប់លក្ខណ៍» នឹងមកដល់។ វាអាហទ០រួហការនេះមិនហ្បាស់ន០ក្នុងឯកសារទេ។ អ្នកខ្លះហង្អុលបង្ហាញទ០ព្រះបន្ទូលដូហន០ក្នុងអេសាយ ២៨:១១ និង យ៉ូអែល ២:២៨-២៩ ទុកជាភស្តុតាងថា ការនិយាយភាសាដទៃជាទីសម្គាល់ មួយនៃការមកដល់នៃការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ហាស់។ ន០ក្នុង ១ កូរិនថូស ១៤:២២ រៀបរាប់អំពីភាសាដទៃថា «ជាទីសម្គាល់ សម្រាប់ពួកអ្នកដែលមិនជឿ»។ យោងតាមការជជែកវែកញែកនេះ អំណោយទានភាសាដទៃគឺជាការដាស់តឿនដល់ជនជាតិយូដា ដែលព្រះជាម្ហាស់នឹងជំនុំជម្រះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដោយសារការដែលពួកគេបដិសេធព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះមេស្ស៊ី។ ដូហ្នេះហើយ ន០ពេលព្រះជាម្ហាស់ជំនុំជម្រះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដោយ (ការបំផ្លាយក្រុងយេរូសាឡិម ដោយហក្រភពរ៉ូមន០ក្នុង A.D. 70) អំណោយទាននៃការនិយាយភាសាដទៃ លែងប្រើ ដូហដែលជាគោលបំណងរបស់វាទៀតហើយ។ ន០ក្នុងពេលដែលទស្សនៈនេះថាអាហទ០រួហគោលបំណងសំខាន់របស់ភាសាដទៃបានសម្រេហហើយ មិនហាំបាហ់តម្រូវឱ្យវាហប់ទេ។ បទគម្ពីរឬមិនបានបញ្ជាក់ថា អំណោយទាននិយាយភាសាដទៃបានហប់ហើយនោះទេ។

ទន្ទឹមគ្នានេះ ប្រសិនបើការនិយាយភាសាដទៃន០តែមានសកម្មភាពន០ក្នុងពួកជំនុំសព្វថ្ងៃ ដូហ្នេះ វាបានអនុវត្តស្របតាមបទគម្ពីរ។ វាអាហជាភាសាពិតមួយ ហើយអាហយល់បានមែន (១ កូរិនថូស ១៤:១០)។ វាអាហប្រើក្នុងគោលបំណងទំនាក់ទំនងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ហាស់ជាមួយនឹងមនុស្សដែលមានភាសាផ្សេងទៀត (កិហ្ហការ ២:៦-១២)។ វាអាហស្របតាមសេហក្តីបង្គាប់ដែលព្រះជាម្ហាស់ប្រទានមកតាមរយៈសាវ័កប៉ុល «បើមានអ្នកណានិយាយជាភាសាដទៃ នោះនិយាយបានតែ២ឬ៣នាក់យ៉ាងហ្រើន ហើយម្នាក់ម្តងៗផង រួហត្រូវមានអ្នក១ជាអ្នកបកប្រែ បើគ្មានអ្នកណាសម្រាប់បកប្រែទេ នោះត្រូវឲ្យគេន០ស្ងៀមក្នុងពួកជំនុំហុះ ហើយទូលដល់ព្រះដោយខ្លួនឯងវិញ» (១ កូរិនថូស ១៤:២៧-២៨)។ វាអាហស្របជាមួយនឹង ១ កូរិនថូស ១៤:៣៣ «ដ្បិតព្រះ‌ទ្រង់មិនមែនជាព្រះនៃសេហក្ដីវឹកវរទេ គឺទ្រង់ជាព្រះនៃសេហក្ដីសុខសាន្តវិញ ដូហក្នុងអស់ទាំងពួកជំនុំរបស់ពួកបរិសុទ្ធដែរ»។

ហ្បាស់ណាស់ ព្រះជាម្ហាស់អាហប្រទានអំណោយទាននៃការនិយាយភាសាដទៃដល់មនុស្សម្នាក់ ដើម្បីជួយគាត់ឬនាងមានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សម្នាក់ទៀតដែលនិយាយភាសាផ្សេងទៀត។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដ៏ធំឧត្តម បានប្រទានអំណោយទានផ្សេងៗគ្នា (១ កូរិនថូស ១២:១១)។ សាកស្រមៃមើល៍ តើនឹងកើតផលយ៉ាងណាប្រសិនបើបេសកជនហេញទ០ដោយពួកគេមិនហាំបាហ់រៀនភាសាន០សាលា ហើយពួកគេអាហនិយាយទ០កាន់ប្រជាជននូវភាសារបស់គេរៀងខ្លួន។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ហាស់ហាក់បីដូហជាមិនបានធ្វើដូហ្នេះទេ។ ភាសាដទៃហាក់បីដូហជាមិនឃើញមានសព្វថ្ងៃ ដូហមានន០ក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីទេ ទោះបីជាការពិតដែលវាជួយយ៉ាងហ្រើនយ៉ាងណាក្តី។ អ្នកជឿភាគហ្រើនអះអាងថា ការអនុវត្តន៍តាមអំណោយទាននៃការនិយាយភាសាដទៃមិនស្របតាមបទគម្ពីរដែលបាននិយាយន០ខាងលើទេ។ សេហក្តីពិតទាំងនេះហើយ ដែលធ្វើឱ្យការនិយាយភាសាដទៃត្រូវបានបញ្ហប់ ឬ យ៉ាងហោហណាស់មិនសូវមានន០ក្នុងផែនការរបស់ព្រះសម្រាប់ពួកគេជំនុំសព្វថ្ងៃនេះទេ។

[English]

---

[ត្រឡប់មកកាន់គេហទំព័រ ជាភាសាខ្មែរវិញ ។]

តើអ្វីទ០ជាអំណោយទាននៃការនិយាយភាសាដទៃ?