प्रश्नः

देवाने फारोचे हृदय का कठोर केले?

उत्तरः

निर्गम 7:3-4 म्हणते, “मी फारोचे मन कठोर करीन आणि मिसर देशात माझी चिन्हे व अद्भुते विपुल दाखवीन. तरी फारो तुमचे काही ऐकणार नाही. मग मी मिसरावर आपला हात टाकीन आणि त्यांना मोठ्या शिक्षा करून मी माझ्या सेना, माझे लोक, इस्राएलवंशज ह्यांना मिसर देशातून बाहेर काढीन.” देवाने फारोचे हृदय कठोर करणे आणि नंतर फारो आणि मिसरला जेव्हा त्याचे हृदय कठोर झाले तेव्हा फारोने जे ठरवले त्याबद्दल शिक्षा करणे अन्यायकारक वाटते. देव फारोचे हृदय कठोर का करेल जेणेकरून तो मिसरला अतिरिक्त पीडा देऊन अधिक कठोरपणे न्याय देऊ शकेल?

प्रथम, फारो हा निर्दोष किंवा ईश्वरी माणूस नव्हता. तो इस्राएली लोकांच्या भयंकर गैरवर्तन आणि दडपशाहीवर देखरेख करणारा एक क्रूर हुकूमशहा होता, ज्याची संख्या त्या वेळी 1.5 दशलक्षाहून अधिक लोक होती. मिसर च्या फारोनी इस्राएलच्या लोकांना 400 वर्षे गुलाम केले होते. पूर्वीचा फारो – शक्यतो प्रश्न असलेल्या फारोनेसुद्धा आदेश दिला की नर इस्राएली बाळांना जन्माच्या वेळी मारले जावे (निर्गम 1:16). देवाने कठोर केलेला फारो एक दुष्ट मनुष्य होता आणि त्याने ज्या राष्ट्रावर राज्य केले त्याने त्याच्या वाईट कृत्यांना सहमती दिली किंवा किमान विरोध केला नाही.

दुसरे म्हणजे, कमीतकमी दोन प्रसंगी, फारोने इस्राएली लोकांना जाऊ न देण्याबद्दल स्वतःचे हृदय कठोर केले: “परंतु जेव्हा फारोने आराम मिळल्याचे पाहिले तेव्हा त्याने त्याचे हृदय कठोर केले” (निर्गम 8:15). “पण या वेळी फारोनेही त्याचे हृदय कठोर केले” (निर्गम 8:32). असे दिसते की देव आणि फारो दोघेही एक प्रकारे किंवा दुसऱ्या प्रकारे फारोच्या हृदयाला कडक करण्यात सक्रिय होते. पीडा सुरू राहिल्याप्रमाणे, देवाने फारोला शेवटच्या निर्णयाबद्दल तीव्र इशारा दिला. फारोने देवाच्या आज्ञेविरुद्ध स्वतःचे हृदय कठोर करून स्वतःवर आणि त्याच्या राष्ट्रावर पुढील निर्णय घेण्याचे निवडले.

हे असे होऊ शकते की, फारोच्या कठोर मनाचा परिणाम म्हणून, देवाने फारोचे हृदय आणखी कठोर केले, शेवटच्या काही पीडांना परवानगी दिली आणि देवाचे संपूर्ण वैभव समोर आणले (निर्गम 9:12; 10:20, 27). फारो आणि मिसर ने 400 वर्षांची गुलामगिरी आणि सामूहिक हत्या करून हे निर्णय स्वतःवर आणले होते. पापाची मजुरी मृत्यू आहे (रोम 6:23), आणि फारो आणि मिसरने देवाविरुद्ध भयंकर पाप केले आहे, जर देवाने मिसरला पूर्णपणे नष्ट केले असते तरच ते घडले असते. म्हणून, देवाने फारोचे हृदय कठोर केले हे अन्यायकारक नव्हते आणि त्याने मिसरवर अतिरिक्त पीडा आणणे अन्यायकारक नव्हते. पीडिता, ते जितके भयंकर होते, ते प्रत्यक्षात मिसरचा पूर्णपणे नाश न करता देवाची दया दाखवतात, जे अगदी योग्य दंड ठरले असते.

रोमकरांस पत्र 9:17-18 असे घोषित करते कि, “शास्त्रलेख फारोला असे सांगतो, “मी तुला पुढे केले आहे ते ह्याचकरता की, तुझ्याकडून मी आपला पराक्रम दाखवावा आणि माझे नाव सर्व पृथ्वीवर प्रख्यात व्हावे.” ह्यावरून त्याच्या इच्छेस येईल त्याच्यावर तो दया करतो आणि त्याच्या इच्छेस येईल त्याला तो ‘कठीण हृदयाचे करतो.’” मानवी दृष्टिकोनातून, देवाने एखाद्या व्यक्तीला कठोर करणे आणि नंतर त्याने कठोर केलेल्या व्यक्तीला शिक्षा करणे चुकीचे वाटते. पवित्र शास्त्रीय बोलणे, तथापि, आपण सर्वांनी देवाविरुद्ध पाप केले आहे (रोम 3:23), आणि त्या पापाचा न्याय्य दंड मृत्यू आहे (रोम 6:23). म्हणून, देवाने एखाद्या व्यक्तीला कठोर करणे आणि शिक्षा करणे अन्यायकारक नाही; उलट ती व्यक्ती ज्यांस पात्र आहे त्याच्या तुलनेत हे प्रत्यक्षात दया दाखविणे असे आहे.